Gastenboek

Het is mei 2016 en ik ben aan de zoveelste versie van de website bezig. Deze keer maar eens echt werk maken van het overnemen van schrijfsels uit het gastenboek. Wat zeg ik: uit de gastenboeken. Want daarvan zijn we al in exemplaar nummer 7 of zo bezig - ik ben de tel een beetje kwijtgeraakt. 
Vierentwintig lange jaren, waarin ontzettend veel mensen op La Grosse Talle zijn geweest. Met sommige hebben we gehuild, met anderen veel gepraat, met velen ons verwonderd over de wereld en onszelf (en een beetje over anderen). Weer anderen zijn hun eigen gang gegaan en hebben we niet veel gezien, maar uit hun commentaren in de gastenboeken bleek dat ze dat juist erg op prijs hebben gesteld. Met de meesten hebben we veel gelachen, dat is eigenlijk wel een sterke rode draad op La Grosse Talle. 

Eén ding hebben ze gemeen, onze gasten: ze zijn allemaal weer weggegaan. 
Maar is dat wel zo? Bij het doorkijken van de laatste gastenboeken komen weer zoveel herinneringen naar boven, en blijkt er zoveel "achtergebleven" te zijn van veel gasten, dat La Grosse Talle bijna zou bezwijken onder de herinneringen en emoties. Ware het niet dat die veel nieuwe energie genereren waarmee we elk nieuw seizoen weer met veel plezier en energie de uitdaging aangaan: niet die van "alsmaar beter", maar altijd waar (op-)nieuw en vertrouwd, in een poging om te zijn zoals we zijn, maar niet stil te staan, en niet alleen La Grosse Talle naar ons te voegen, maar ook voor La Grosse Talle te buigen. 

In de inleiding van een "Essai sur le don", een beroemd boek (beroemd onder antropologen en sociale wetenschappers :-) - verhandeling over de gift/uitwisseling) van Marcel Mauss uit 1925 1) schetst de inleidster, Florence Weber, een beeld over de verschillende manieren waarop de dingen sporen meedragen van hun huidige en vorige eigenaren: "La chose qui circule a gardé en elle la trace des personnes entre lesquelles elle a circulé. Même abandonnée par le donateur, elle est encore quelque chose de lui". (Het ding dat rondgaat heeft sporen in zich behouden van de mensen waartussen het heeft gecirculeerd. Zelfs nadat het object is gegeven door de donateur / gever, is het nog steeds een ding dat hem toebehoort" - mijn vertaling). 2) Verderop zegt zij: "Chaque chose conservée porte une trace personnelle qui m'interdit de la jeter ou de la vendre." (Elk ding dat behouden blijft draagt een persoonlijk spoor met zich mee dat me verbiedt het weg te gooien of het te verkopen - mijn vertaling). 3)

Voilà - nu begrijpen jullie ook waarom we zoveel plek nodig hebben en waarom er zoveel is op La Grosse Talle: het weggooien van dingen waaraan sporen vastzitten is niet onze sterkste kant. 

Maar belangrijker nog: aan alles blijven sporen zitten, van ons, maar ook van anderen. Elk seizoen omvat de begrippen 'opnieuw beginnen' en 'doorgaan', in een soort van rituele dans van afstand nemen en toenadering zoeken, om nieuwe dingen te ontwikkelen of te beleven, en om daarin de geschiedenis een waardevolle rol te laten spelen. 

Want iedereen die hier komt laat weer een stukje van zichzelf achter; misschien is dat wel de reden waarom La Grosse Talle voor velen als een warme deken aanvoelt, waarin je voldoende lucht en ruimte kunt vinden om die niet als beklemmend te ervaren!
We gaan er weer voor, op naar het seizoen 2016!

1) klik hier om een Nederlandstalige bespreking van het boek te vinden >>
2) Marcel Mauss, Essai sur le don, Presses Universitaires de France, 2012, p. 29 et 80.
3) Ibid, p. 30