We bouwen een ecologische heg!

We bouwen een ecologische heg!

Wat is in godsnaam een ecologische heg? Zijn niet alle heggen ecologisch?

Ecologisch betekent volgens woorden.org "in overeenstemming met de natuurlijke verhouding tussen de omgeving en de organismen die erin leven". Vanuit die optiek denken we sinds een paar jaar na over hoe het terrein zo slim mogelijk te onderhouden. Daaruit kwam het idee van de ecologische heg voort. Een reconstructie.

Voor een mooi campingterrein moet je veel doen

Een terrein van anderhalve hectare is nog eens wat anders dan een achtertuin. Alles is natuurlijk gerelateerd aan het perspectief dat je kiest: als je klein woont en droomt van een (tweede) huis in Frankrijk, dan vertegenwoordigen anderhalve hectare grond waarschijnlijk vrijheid en ruimte (ten opzichte van het beleefde ruimtegebrek). Daar heb je alles voor over - denk je. Nou nee, het is ook zo. De ruimte is een blijft een groot goed. Maar eerlijk is eerlijk: na zevenentwintig jaar kijk je er soms ook anders tegenaan.

Dat is overigens niet altijd zo. Ooit bedachten we op een zondagmiddag om eens net te doen alsof La Grosse Talle ons tweede huis in Frankrijk was. En hup! het verbranden van de grote hoop brandhout die het gevolg is van jaren snoeien en kappen was ineens veel leuker en spannender. Maar in de jaren die volgden is die hoop weer groter geworden en aan verbranden zitten veel 'maren': het mag niet te droog, te nat, te winderig, te laat op de dag zijn. Je moet het tegenwoordig melden en het mag in de zomermaanden niet eens. 

Ondertussen...

Ondertussen was ons achterveld zo'n zes meter kleiner geworden, aan alle kanten waar een natuurlijke heg van bomen was. Dat kwam door de enorme bramenstruiken die er waren gegroeid in de loop van de jaren. En "oh comble des choses", we hadden niet eens tijd en zin om al die bramen te plukken. Zodat we er alleen maar door werden lastiggevallen bij het maaien van het veld. En dus gingen we ze uit de weg. En zo groeide die heg maar door en door. 

Tot we op een goede dag besloten om die heg drastisch aan te pakken. Met de hulp van vrienden en bekenden is dat in 2018 eindelijk gebeurd. Als cadeautje kwamen er onder die 'heg' mooie boompjes en bomen tevoorschijn. 

Voorheen zouden we vervolgens de bosmaaier hebben gepakt om de grens tussen heg en veld te onderhouden. Maar dat is zwaar werk, en daar hebben we voldoende aan mogen proeven om onze honger naar avontuur in het franse te stillen. Daar wilden we dus ook vanaf. We wilden een systeem waarbij we zo'n beetje rondom het hele terrein zittend op de maaimachine alle natuurlijk afscheidingen kunnen bijhouden.

Waar is al dat spul heengegaan dan?

Maar u begrijpt: er kwam ook een evenredig grote hoeveelheid rotzooi uit die heggen. En die moest ergens heen. 

Vroeger, voordat we op slimmere oplossingen uit waren, zouden we het spul op de aanhanger hebben gesleept en die weer hebben geleegd op de brandstapel. Waarover u hierboven meer heeft gelezen. Dat leek nu niet echt meer haalbare kaart, tenzij we die hoop twee keer zo groot wilden laten worden, en nog meer problemen zouden creëren om hem te verbranden.

En bovendien: het lijkt nergens op om natuurlijk afval zo vaak door je handen te laten passeren. Dat moet toch echt anders kunnen. 

En résumé: het proces van afvalverwerking en het onderhouden van de afscheidingen moet met minder energie, minder kracht en minder tijd meer effect opleveren. 

Nu was er bij de buurman iemand op zijn heg ingereden, en hij had het provisorisch gerepareerd met een paar paaltjes en wat omgewoelde struiken. Eureka! Dat was mijn oplossing: we moesten palen in de grond zien te krijgen en daartussen al ons afval deponeren. Dat spul zou vervolgens weer naar beneden zakken tijdens het droogproces, zodat we altijd uitnodigende plekken zouden creëren rondom het terrein waar we nieuw natuurlijk afval weer op zouden kunnen deponeren. 

En aldus geschiedde. In 2018 ben ik begonnen op het achterveld, dit jaar op de camping. Daar hadden we een groot stuk heg dat niet of nauwelijks te onderhouden was, met bramen die metershoog in de bomen groeiden. Langzaam maar zeker ben ik in het vroege voorjaar begonnen, en in april-mei hebben we dat met een vriend verder afgewerkt. We zijn echt super enthousiast over het resultaat.

De natuurlijke afscheiding rondom het achterveld is nu opener, de zon schijnt er 's avonds prachtig doorheen. Bovendien hebben we ineens een soort van 'sous-bois', die me steeds doet denken aan schilderijen van Van Gogh - een professionele deformatie is mij niet vreemd. En onder de bomen hebben we er nu een mooie parkeerplaats voor de auto's van de gasten.

De afscheiding op de camping is daarentegen robuuster geworden, en geeft een veiliger gevoel. Het lijkt op sommige plekken een beetje op een prehistorische versterkingsmuur, met die palen, takken, latten, en al dat diverse natuurlijke afval.

Het mooie van het systeem is dat het altijd gemakkelijk kan worden onderhouden: dit jaar heb ik een uurtje of wat een paar brandnetels weggeknipt en die weer bovenop de ecologische heg gedeponeerd. Klaar is kees.

Hoe vernieuwend kun je zijn?

Lang nadat ik begonnen was aan mijn 'ecologische heg', kwam ik bij toeval terecht op Pinterest publicaties van... u raadt het al, ecologische heggen. In allerlei vormen en maten, voor allerlei situaties, maar steeds gebaseerd op hetzelfde concept: palen met natuurlijk afval ertussen. Hoe vernieuwend kan een mens nog zijn?