Geplaatst op: 2011-08-09 , Laatste bewerking op: 2016-06-20
Bianca en Richard Splinter kwamen hier met Louise, die haar eerste echte vakantie buitenshuis kwam vieren: 14 maanden is ze hier geworden en ze was een geweldige buurvrouw!
Het gezellige gedoetje van de familie Splinter was een lust voor het oog en pastte in alle opzichten bij het volume en de sfeer van La Talle: zelfs de rode speelgoedbak leek afgestemd op de leidende kleur van het kleinste appartement van la Grosse Talle.
La Talle ligt op een cruciale plek om de gezelligheid van de kinderen die hier spelen, het broodritueel, het zwembad en de marshmellow-rituelen op het kampvuurtje mee te beleven. Bianca gluurde af en toe door het raampje om te zien of de broodjes al waren aangekomen :-).
Bianca is binnenhuisarchitecte van beroep (« het mooiste beroep dat er is ! ») en Richard assistent-accountant (« en dat is écht het leukste beroep van de wereld »). Als Bianca dan opmerkt « wat je wilt jongen »,dan kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat ze samen heel gelukkig zijn. Ze kwamen op La Grosse Talle nadat ze bij de ANWB een boekje vonden over « 100x logeren en kamperen en logeren bij Nederlanders in Frankrijk » en La Talle kwam eruit als leukste huisje, en dat voor hun eerste keer Frankrijk (wij voelen ons vereerd!). En de niet commercieel toeristische omgeving sprak ze ook enorm aan.
Want ze zochten iets dat niet standaard was en waren meteen verliefd op « gewoon dit schattige huisje, zo kneuterig » en ze waren er twee weken heel gelukkig. Ze kamperen normaal, en zochten deze keer een huisje om de buren niet van een baby mee te laten genieten, tenzij dan uiteraard voor de bewonderende blikken. De afstand met andere kampeergasten was ook wel fijn deze keer, en de gezamenlijke « zalige maaltijden van Beer » leverden dan weer mooie momenten op om toch contacten aan te knopen.
Wat deden de Splintertjes tijdens hun verblijf op La Grosse Talle? Normaal lezen ze zich helemaal in, maar dat is er deze keer niet van gekomen, en ondanks dat feit hebben ze veel meer gedaan dan ze van te voren hadden gedacht. Tijdens eerdere vakanties gingen ze eerst naar de steden en zochten ze daarna de rust op, maar hier hebben ze het eigenlijk andersom gedaan: eerst rustig op La Grosse Talle settelen, en daarna af en toe naar een stad om wat dynamischer omgeving op te zoeken.
Ze liepen de wandeling rond Melle (Chemin de la découverte), het viel Bianca vooral op dat ze helemaal niemand tegenkwamen. Ze zijn ook naar de Zoodyssée geweest (« eigenlijk een gewone dierentuin, maar het grote bosis weer opmerkelijk rustig. Hoewel het groot is opgezet, loop je toch dicht bij de dieren. ») Verder zijn ze ook naar demarkten geweest (Melle, Saint-Maixent L’Ecole) en het viel ze eigenlijk overal op, maar vooral tijdens de markten, dat je niet zou denken dat het hoogseizoen zou zijn, zo rustig was het eigenlijk overal.
Ze zijn ook naar Niort geweest: gewinkeld, leuke jurk voor Louise gekocht bij Du Pareil au Même – een goed adres voor echt Franse kinderkleding!), tja, eigenlijk hebben ze alleen maar kleren voor Louise gekocht… Het viel Richard op dat alles zo enorm schoon is, en hij vond de werkzaamheden in het centrum van Niort veelbelovend. Wat het landelijke buitenleven betreft: er zijn mooie foto’s gemaakt tussen de zonnebloemen (en ze hebben me beloofd die later toe te sturen!).
En ze zijn naar de Nombril du Monde (even de video doorkijken, er is niet alleen tekst, er komen beelden!) geweest, wat ze heel erg leuk vonden. Ze denken dat het helemaal geweldig is voor mensen met kinderen tussen drie en tien jaar: « lekker gek gewoon ». Dat is inderdaad wel een heel treffende uitdrukking! Ze hebben een liedje ingezongen in op de muur van ???
« Begin de dag met een dansje, begin de dag met een lach want wie vrolijk kijkt in de morgen die lacht de hele dag ».
Voor allen die deze zomer nog naar de Nombril gaan, probeer maar eens om het liedje van Chiel, door Bianca ingezongen, terug te horen.