Geplaatst op: 2012-05-16 , Laatste bewerking op: 2016-06-20
Christiana Peeters en Alfred de Voeght zijn op weg naar Compostella.
Ze vertrokken vanuit Duffel (die van de duffelcoat - jassen !) precies een maand geleden, op 14 april. Ze reizen met een wheelie Trekking, een soort karretje en met een fiets. Een heel bijzonder ontwerp uit Groningen, maar als het erg regent en de weggetjes zijn modderig, dan is het geen pleziertje.
Om zich voor te bereiden hebben ze via het Genootschap van Compostella contact gezocht met pelgrims die dezelfde route hebben gelopen en te kijken of het wat is. Alfred zou het zo niet meer doen, want het is te zwaar op veel momenten, vooral met de regens van de eerste drie weken en de weggetjes in de bossen. "Als het slijk is, is het niet te doen", zegt Christiana. "Alfred heeft geleden, maar een dag later ben je dat alweer vergeten." "Je weet soms niet waar je eigen krachten eindigen, met zo'n kar", volgens Alfred.
Maar het geeft wel veel bekijks, soms moeten er zelfs foto's worden gemaakt.
Het idee is geboren omdat Christiana last heeft van haar heup. Op het laatste moment heeft ze ervoor gekozen om op een fiets achter Alfred aan te rijden, "dat is ook niet eenvoudig zo, traag zijn". Het is wel een heel mooi stel zo!
Waarom lopen ze naar Compostelle?
"Dit is al de derde keer dat we gaan, het is het onderweg zijn, en de mensen die je tegenkomt, de verhalen. Toen we de tweede keer gingen, kwamen de mensen van de tv ons filmen bij de start. Het is bijzonder dat je op onverwachte omstandigheden toch steeds de juiste mensen tegenkomt. Ons bezoek aan La Grosse Talle is daar een mooi voorbeeld van: wij waren gisteren op weg naar hier en hadden niets bij ons. We hebben toen gezegd : we eten wat we hebben en gaan gewoon naar de camping. We kwamen hier en vielen met onze gat in de boter." Zonder dat ik het wist natuurlijk, want wij moesten nog naar Melle en heben ze meegenomen om boodschappen te kunnen doen.
Christiana : "de laatste dagen hebben we al wat pelgrims ontmoet, maar dat waren allemaal ouderen. Nu zijn we wel opgelucht, dat we eens op de camping alleen waren."
Ze zijn nederlandstalig, Christiana spreekt Frans, Alfred niet, en op de fiets de route doorgeven aan Alfred, dat valt niet altijd mee.
De andere twee routes, waren over Reims en Vézelay en toen waren ze op de fiets. De tweede tocht ging te voet over Reims - Limoges - Périgueux (Camino Francés, de gewone, vertelt Christiana).
Vandaag gaat de route via Melle naar een camping in Brioux-sur-Boutonne, een kilometer of 25. Maar ze willen wel in Melle gaan kijken, want dat is de moeite waard. Dan gaan ze tot aan Dax met het karretje, daar komt de dochter het campingspul halen, en de fiets, en dan gaan ze met de rugzak verder. We wensen ze heel veel succes bij hun pelgrimstocht!