Vroege vogels op de camping (het tweede interview van 2012)

Vroege vogels op de camping (het tweede interview van 2012)

In de vroege zomer is het altijd rustig op de camping, de meeste mensen die dan op La Grosse Talle komen kamperen staan heerlijk alleen op de camping. Teun en Marijke kwamen hier op een zaterdag aan, nadat ze  tijdens het hemelvaartsweekend uit de Marais Poitevin waren gevlucht voor een overvolle camping en feestende campinggasten.

Het allerleukste van La Grosse Talle vonden ze de bijzonder onbekende omgeving en de verassende dingen die je er tegenkomt, en vooral de nauwelijks bekende geschiedenis van de hugenoten. "De streek in het geheel is wel verrassend, genoeg om je zeker een week te amuseren!" Ze zijn helemaal niet bij de VVV geweest, maar gewoon zelf op onderzoek uitgetrokken.

Ze hebben onder andere de Sentier des Huguenots gelopen, een mooie wandeling van 6 kilometer langs bijzondere plekjes uit de protestantse lokale geschiedenis. Het was de derde dag, rustdag, maar Teun moest zijn energie kwijt. Even een eindje fietsen, en toen kwam hij bij het Centre de Protestantisme, en daar zijn ze de volgende dag heengegaan om het museum(pje) te bezoeken. De filmpjes die ze vertonen waren waarschijnlijk wel interessant, maar met franse gesproken teksten en engelse ondertiteling waren ze toch wat moeilijk te volgen. Toch was de rondleiding erg aardig, er waren verder geen andere gasten en ze genoten dus van exclusieve aandacht, wat het bezoek weer meer dan geslaagd maakte. Een heel erg lokaal sfeertje voor dit bijzondere museum.
Daar lagen ook die folders van de wandeling. De wandeling geeft je een aardig beeld, want hij brengt je bijvoorbeed naar plekken zoals de "désert", de woestijn, waar de geheime diensten ("hagepreken") werden gehouden. Verder leidt de wandeling langs de lavoirs, en langs le Logis de Foucault (wat destijds een zogenaamd "réfugée" was, van waaruit ondergedoken protestanten konden uitwijken naar Engeland of de Nederlanden). En dan dat prachtige bruggetje, heel laag boven het water. Afwisselend en intrigerend, en zeker als je je de geschiedenis van de bewoners erbij voorstelt.

En dan het stadje Exoudun. Daar zit een geheime gang, dat staat in geen een boekje, maar wel op een groot bord bij de kerk. Zo kun je nog eens wat ontdekken op je omzwervingen! De gang zou meer dan 100 km lang zijn (77,8 km naar de ene kantop, richting Montemboeuf, 42,2 km naar de andere kant, naar Pougne-Hérisson. De gang zou uitkomen bij een katholieke kerk). Dat klinkt inderdaad intrigerend, dat gaan we uitzoeken!

Wat Marijke het allermoeilijkst vond, was om niet de weg kwijt te raken. Een gedetailleerde kaart is onontbeerlijk! En dat komt allemaal omdat de Pays Mellois wordt doorsneden door heel veel kleine weggetjes omdat het landschap dat toelaat, en er zijn hier relatief veel zevensprongen. Dat maakt de charme van het landschap, maar maakt het soms ook lastig om de juiste te vinden.

En verder zullen we veel aan Teun terugdenken, want hij was één van die gasten die het kerkhofje hebben schoongezet. Ik weet het, het is geen nederlands woord, 'schoonzetten', maar jullie snappen wat ik bedoel.