Exoudun

Vlak naast de deur: Exoudun, voor het betere "echte" Frankrijk gevoel

[tip] Geen zin om uren te rijden, maar wel een stukje "echt" Frankrijk ontdekken? Dat kan zelfs met de fiets vanaf La Grosse Talle: het stadje Exoudun is de moeite van een bezoek waard. Het liefst op een broeierige zomerse middag. Ik ging er weer eens heen in mei 2016, op zo'n voorproefjes-voorjaars-zomerse-dag. En het was de moeite waard.

Exoudun en haar rijke geschiedenis

Vlakbij de bronnen van de Sèvre Niortaise (in Sepvret dus), ligt Exoudun: een klein dorp (640 inwoners) met een rijke geschiedenis. In de middeleeuwen lag Exoudun op een belangrijke handelsroute, waar zout van west naar oost werd verhandeld en graan van noord naar zuid. De vele details in de huizen van Exoudun (en Bagnault) getuigen nog van het feit dat er zich vroeger 5-tal "hôtels particuliers" bevonden, waarvan er nog één is behouden. Bovenaan het dorp prijkt de middeleeuwse Donjon, met daarnaast de Sint-Pieterskerk (Eglise Saint-Pierre). 

Maar Exoudun is veel ouder dan de middeleeuwse details doen veronderstellen: al in het neolithische tijdperk was er een steengroeve, die bewaard is gebleven - vandaag nog kun je een dolmen zien die zich achter de mairie bevindt. Ook de naam komt van vroeger tijden, van het Keltische Es-ol-dun, wat "eau de la colline", ofwel water van de heuvel betekent. De bron "la Fontaine bouillante", de kokende fontein, verwijst daar nog naar.

Exoudun was tijdens de godsdienstoorlogen in de 17e eeuw het toneel van de strijdende partijen; zelfs recent nog is Exoudun, samen met La Mothe Saint-Héray, een centrum van het protestantisme in de Poitou. 

Onderstaande video geeft alvast een goede indruk van Exoudun!

Neem de tijd, want die staat hier stil

Je kunt er met de auto heenrijden en dan gaan rondlopen, of op de fiets naar Exoudun gaan, via Brieuil en Bagnault. De tijd lijkt hier te hebben stilgestaan, en het dorpje dat je nu kunt ontdekken, lijkt waarschijnlijk in niets op de drukte die er in de middeleeuwen moet hebben geheerst. Omdat de streek niet erg toeristisch is, zijn er weliswaar een paar panelen met uitleg in het Frans en in het Engels, maar je kunt hier nog helemaal alleen ronddwalen. 

Wij liepen gewoon wat in de hoofdstraat van het dorpje rond, en maakten er tientallen foto's van details van muren, deuren, deurknoppen, raampartijen, bloemen, stenen, daken, ... Het is een waar paradijs voor liefhebbers van ritme, materie, contrasten. En het geeft een mooi beeld van hoe Frankrijk niet zo lang geleden nog op heel veel plaatsen moet zijn geweest: slaperig, gesloten, met de belofte van mooie feesten en gezellige ("convivial") eetpartijen op de "cours", onder de hangars en in de woonkeukens.