28 jaar La Grosse Talle... en dat vieren we, maar gepast alleen tijdens Coronavirus "lockdown"

28 jaar La Grosse Talle... en dat vieren we, maar gepast alleen tijdens de "lockdown"

Vandaag 28 jaar geleden tekenden we het koopcontract voor La Grosse Talle. Acht-en-twintig jaar... vandaag pas begin ik me te realiseren hoe lang dat eigenlijk is!

Ik weet niet of ik me toen kon voorstellen hoe het nu zou zijn, maar zeker is dat ik me nooit had kunnen voorstellen dat we dat in complete "lockdown" zouden vieren. Nou is het niet zo erg om een maandje of twee hier op La Grosse Talle te moeten blijven, want erg "opgesloten" kun je het niet noemen. Maar het is wel vreemd om niemand te mogen ontvangen! Want daar ging het uiteindelijk toch om... 

Zoek de tien verschillen...

28 jaar is bijna een half leven...

En dat begint echt aan te tellen... De dochters worden groot, Jan is hier al bijna zeventien jaar en er is veel gebeurd, op allerlei gebied. Maar, misschien ook wel door de omstandigheden, ik ga dit jaar niet zozeer stil staan bij wat er achter ons ligt en meer bij wat er voor ons ligt. 

Hoewel: misschien toch niet. Volgens de antropoloog Øyvind Dahl, stellen bewoners van een specifieke regio in Madagaskar de toekomst achter zich voor, het heden opzij (aan de toppen van hun vingers van de armen die je opzij strekt, want daar hebben ze bijna geen zicht op) en het verleden voor zich. Met andere woorden: je kunt zien waar je vandaan komt, je kunt maar met moeite zien wat er zich nu in je leefwereld afspeelt (en dat heeft slechts gedeeltelijk invloed op je bestaan) en je hebt geen flauw idee waar de toekomst naartoe gaat. (Overigens is er een kritiek op het onderzoek van Dahl hier te vinden >>)

De metafoor voor heden en toekomst in tijden van COVID-19

Dat is eigenlijk wel een mooie metafoor voor waar we nu zijn: ondanks het feit dat we in Frankrijk meer "opgesloten" zitten dan in Nederland, mogen we niet naar elkaar toe. Onze familie, onze vrienden, kennissen en gasten: noch uit het buitenland, noch uit Frankrijk zelf mogen mensen bij elkaar op bezoek of gaan reizen. En dat is vreemd. Zeker als je van die hospitality gedachte je werk hebt gemaakt. En je leven. Want dat is waarvoor we het hier toch allemaal doen: hoe leuk, inspirerend, verrijkend, vermoeiend, opbeurend en spannend het ook is om te verbouwen, te schrijven, op te groeien, te leren, te fotograferen... al dat valt in het niet als er niemand is om het mee te delen. 

Frankrijk gaat, als alles meezit, vanaf 11 mei weer langzaam 'open'. Maar meer weten we niet. Geen idee vanaf wanneer we weer mensen in de huisjes mogen ontvangen, of op de camping. Ook hebben we uiteraard geen flauw idee of mensen weer willen reizen en Nederlanders naar Frankrijk mogen en willen komen. We hopen dat het mag, want stilte en ruimte is leuk (we genieten er nu best even van), maar ontvangen en delen is vele malen beter. 

(ps - we zullen zo snel mogelijk meer foto's uploaden om te laten zien hoe heerlijk het is en om u mee te laten dromen van fijne vakanties in een Coronavrije tijd!)